-
Warto zobaczyć
Obowiązki właścicieli zwierząt domowych
- Osoby będące właścicielami psów i innych zwierząt domowych są zobowiązane do sprawowania właściwej opieki, a w szczególności dozoru nad nimi, jeżeli zwierzę znajduje się na terenie niezabezpieczonej nieruchomości, z której zwierze może się samodzielnie wydostać.
- Na tereny użytku miejskie psy mogą być wyprowadzane tylko na smyczy a psy rasy uznawanej za agresywną dodatkowo z nałożonym kagańcem. Zwolnienie psa ze smyczy jest dozwolone tylko w miejscach mało uczęszczanych i pod warunkiem, że pies ma kaganiec, a właściciel ma możliwość sprawowania bezpośredniej kontroli nad nim.
- Zabrania się wprowadzania psów na teren boisk, placów zabaw, piaskownic i innych miejsc służących do zabawy dzieci, a także placówek handlowych, gastronomicznych i innych obiektów użytku publicznego. Postanowienie to nie dotyczy osób niewidomych, korzystających z psów przewodników.
- Padłe zwierzęta domowe należy przekazać do unieszkodliwienia przedsiębiorcy prowadzącemu działalność w tym zakresie.
- Właściciele zwierząt domowych są zobowiązani do natychmiastowego usunięcia spowodowanych przez nie zanieczyszczeń z terenów i pomieszczeń przeznaczonych do użytku publicznego i umieszczenie ich w pojemnikach na odpady komunalne. Postanowienie to nie dotyczy osób niewidomych, korzystających z psów przewodników.
- Gmina finansuje zakup specjalnych przeznaczonych na psie „kupy” worków, które znajdują się w dystrybutorach specjalnych koszy Można się w nie również zaopatrzyć w następujących punktach: Straż Miejska, ul. Męczenników Oświęcimia 43, Sklep „Cztery pory roku”, ul. Męczenników Oświęcimia 48, Przychodnia weterynaryjna „Pro Animal” ul. Szymały 9a, Sklep Art. Przemysłowe i Naprawa RTV, ul. św. Wojciecha 93, Filia Miejska Biblioteki Publicznej, ul. Knosały 61a, Administracja SM „Nasz Dom”, ul. Knosały 61a, Urząd Miasta, Referat Ochrony Środowiska, ul. Kużaja 17, Księgarnia „Rojca”, ul. Gwarków 55, Administracja SM „Nasz Dom” ul. Nałkowskiej 1e/3a.
Każde zwierzę wymaga humanitarnego traktowania
Pragniemy zwrócić Państwa uwagę na obowiązki, jakie biorą na siebie osoby decydujące się na posiadanie zwierząt domowych. Polegają one na zapewnieniu im pomieszczenia chroniącego je przed zimnem, upałami i opadami atmosferycznymi, umożliwiającego swobodną zmianę pozycji ciała, z dostępem do światła dziennego, jak również zapewnieniu odpowiedniej karmy i stałego dostępu do wody.
Program opieki nad zwierzętami
Celem programu jest zapobieganie bezdomności zwierząt, a więc ograniczenie populacji bezdomnych zwierząt poprzez sterylizację, kastrację zwierząt domowych w szczególności psów i kotów oraz zapewnienie im dalszej opieki. Wyłapywane bezdomne psy są przewożone bezpośrednio do schroniska, natomiast dziko żyjące koty po przeprowadzeniu zabiegu sterylizacji bądź kastracji wracają do miejsc macierzystych bądź trafiają do adopcji. W przypadku, gdy zostaje wyłapane zwierzę mające właściciela można je odebrać w schronisku w terminie 14 dni od dnia wyłapania. Po upływie tego terminu, jeżeli nie zgłosi się właściciel zwierzę pozostaje w dyspozycji schroniska na zasadach obowiązujących w schronisku.
W ramach w/w programu Gmina prowadzi i finansuje również usypianie ślepych miotów zwierząt.
Pamiętaj
Osoba, która zauważy porzuconego psa lub kota, w szczególności pozostawionego na uwięzi, ma obowiązek powiadomić o tym najbliższe schronisko dla zwierząt, straż gminną lub Policję.
Zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt zabrania się znęcania nad zwierzętami
Przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, a w szczególności:
- umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, niestanowiące dozwolonego prawem zabiegu lub doświadczenia na zwierzęciu, w tym znakowanie przez wypalanie lub wymrażanie, a także wszelkie zabiegi mające na celu zmianę wyglądu zwierzęcia,
- używanie do pracy albo w celach sportowych lub rozrywkowych zwierząt chorych, a także zbyt młodych lub starych oraz zmuszanie ich do czynności, których wykonywanie może spowodować ból,
- bicie zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi,
- używanie uprzęży, pętl, stelaży, więzów lub innych urządzeń zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodujących zbędny ból, uszkodzenia ciała albo śmierć,
- dokonywanie na zwierzętach zabiegów i operacji chirurgicznych przez osoby nieposiadające wymaganych uprawnień bądź niezgodnie z zasadami sztuki lekarsko-weterynaryjnej, bez zachowania koniecznej ostrożności i oględności oraz w sposób sprawiający ból, któremu można było zapobiec,
- złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt,
- utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa, bądź w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji,
- porzucanie zwierzęcia, a w szczególności psa lub kota, przez właściciela bądź przez inną osobę, pod której opieką zwierzę pozostaje,
- stosowanie okrutnych metod w chowie lub hodowli zwierząt,
- organizowanie walk zwierząt,
- obcowanie płciowe ze zwierzęciem (zoofilia),
- wystawianie zwierzęcia domowego na działanie warunków atmosferycznych, które zagrażają jego zdrowiu lub życiu,
- utrzymywanie zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku.
Zabrania się również
- wprowadzania do obrotu zwierząt domowych na targowiskach, targach i giełdach,
- prowadzenia targowisk, targów i giełd ze sprzedażą zwierząt domowych,
- wprowadzania do obrotu psów i kotów poza miejscami ich chowu lub hodowli - nie dotyczy podmiotów prowadzących schroniska dla zwierząt oraz organizacji społecznych, których celem statutowym jest jest ochrona zwierząt,
- puszczania psów bez możliwości ich kontroli i bez oznakowania umożliwiającego identyfikację właściciela/opiekuna - nie dotyczy terenu prywatnego, jeżeli teren ten jest ogrodzony w sposób uniemożliwiający psu wyjście,
- rozmnażania psów i kotów w celach handlowych - nie dotyczy hodowli zwierząt zarejestrowanych w ogólnokrajowych organizacjach społecznych, których statutowym celem jest działalność związana z hodowlą rasowych psów i kotów.
Utrzymywanie psa rasy uznawanej za agresywną
Zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt prowadzenie hodowli lub utrzymywanie psa rasy uznawanej za agresywną na terenie wymaga zezwolenia wydanego przez tut. Burmistrza. Zezwolenia takiego nie wydaje się, a wydane cofa, jeżeli pies będzie lub jest utrzymywany w warunkach i w sposób, które stanowią zagrożenie dla ludzi lub zwierząt. Więcej informacji w tym zakresie znajduje się w opisie procedury dotyczącej uzyskania takiego zezwolenia.
Zachęcamy do zapoznania sie z materiałami (ulotkami i poradnikami) znajdującymi się na stronie Ministerstwa Gospodarki, dotyczącymi użytkowania azbestu, pozbywania się azbestu i zagrożeń zwiazanych z azbestem:
Co to jest azbest?
Azbest jest nazwą handlową włóknistych minerałów, które pod względem chemicznym są uwodnionymi krzemianami metali, zawierającymi w swoim składzie: magnez, sód i wapń. Zgodnie z ustawą z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 20, ze zm.), azbestem nazywane są następujące włókniste krzemiany:
- azbest chryzotylowy, nr CAS 12001-29-5,
- azbest krokidolitowy, nr CAS 12001-28-4,
- azbest amozytowy (gruenerytowy), nr CAS 12172-73-5,
- azbest antofilitowy, nr CAS 77536-67-5,
- azbest tremolitowy, nr CAS 77536-68-6,
- azbest aktynolitowy, nr CAS 77536-66-4.
Rodzaje azbestu
Wyróżniane są dwie grupy azbestów: grupa serpentynów i grupa azbestów amfibolowych. Do serpentynów należy azbest chryzotylowy (azbest biały), który był wydobywany i stosowany w największych ilościach. W grupie azbestów amfibolowych znaczenie mają dwie odmiany: azbest amozytowy (azbest brązowy) i azbest krokidolitowy (azbest niebieski).
W Polsce wyroby twarde wykorzystywane były do produkcji płyt azbestowo-cementowych jako materiał budowlany w postaci płyt płaskich, falistych oraz rur azbestowo-cementowych. Płyty płaskie i faliste wykorzystywane były do krycia dachów, rzadziej do elewacji budynków gospodarczych i mieszkalnych czy przemysłowych. W znacznie mniejszych ilościach produkowane i stosowane były inne wyroby azbestowo-cementowe, tj. rury służące do wykonywania instalacji wodociągowych i kanalizacyjnych oraz przewody kominowe czy zsypy w budynkach wielokondygnacyjnych.
Jakie są zagrożenia?
Ekspozycja na pył azbestu stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi. Problem zagrożenia nowotworami powodowanymi włóknami azbestu istnieje nadal, pomimo coraz lepszej ochrony pracy w kontakcie z azbestem. Zapadalność na nowotwory złośliwe, w szczególności raka płuca i międzybłoniaka opłucnej, jest ściśle związana ze stężeniem włókien azbestu w powietrzu determinowanym ilością i stanem zabudowanych i stosowanych wyrobów zawierających azbest oraz stopniem zanieczyszczenia środowiska.
Stężenie włókien azbestu w powietrzu (imisja) na danym obszarze jest bezpośrednią miarą stosowaną do określenia dawki kumulowanej, będącej podstawą szacowania ryzyka zdrowotnego związanego z zanieczyszczeniem środowiska azbestem na danym obszarze.
Głównymi skutkami narażenia na pył azbestu są: azbestoza, międzybłoniak opłucnej i rak płuca. Zachorowania na azbestozę płuc pojawiają się przy znacznym narażeniu na pył azbestu (rzędu setek tysięcy włókien na 1 m3). Na podstawie przeprowadzonych badań można uznać, iż narażenia występujące w środowisku komunalnym (do 1000 włókien/m3) są niewystarczające do wywołania azbestozy. Dla międzybłoniaka płuc oraz raka płuc zaobserwowano wzrost zachorowań osób narażonych środowiskowo na pył azbest.
Biologiczna agresywność pyłu azbestowego jest zależna od stopnia penetracji i ilości włókien, które zatrzymały się w dolnej części układu oddechowego. Włókna cienkie o średnicy poniżej 3 mikrometrów przenoszone są łatwiej i docierają do końcowych odcinków dróg oddechowych, a włókna grube, o średnicy powyżej 5 mikrometrów, zatrzymują się w górnych odcinkach dróg oddechowych. Skręcone włókna chryzotylu o dużej średnicy mają tendencję do zatrzymywania się wyżej w porównaniu z igłowymi włóknami azbestów amfibolowych, z łatwością przenikających do obwodowych części płuc. Największe zagrożenie dla organizmu ludzkiego stanowią włókna respirabilne, dostające się z powietrzem do pęcherzyków płucnych, o średnicy mniejszej od 3 mikrometrów.
Na podstawie przeprowadzonych badań znaczącego wzrostu liczby przypadków międzybłoniaka należy spodziewać się po około 50-60 latach od okresu, w którym zostało znacznie zanieczyszczone środowisko. Podstawą do oceny stężeń były badania prowadzone w latach 2004-2008, a narażenie we wcześniejszych latach oszacowane zostało na podstawie danych o wielkości produkcji wyrobów azbestowych. Szacuje się, iż ekspozycja na pył azbestowy powoduje na świecie ok. 100 tys. zgonów rocznie.
Zachęcamy również do obejrzenia filmu oraz odwiedzenia strony:
http://www.mg.gov.pl/node/11013
http://gajanet.pl/usuwanie-azbestu/film-praktycznie-o-azbescie/
PONE 2007 - 2008
W gminie Radzionków w latach 2007-2008 realizowano uchwalony przez Radę Miasta w październiku 2007 r. Program Ograniczenia Niskiej Emisji w budynkach jednorodzinnych. Jako Operatora odpowiedzialnego za koordynację Programu i obsługę jego uczestników wyznaczono Agencję Rozwoju Lokalnego AGROTUR S.A. z Krupskiego Młyna.
Cel Programu
Zasadniczym celem przyjętym w Programie Ograniczenia Niskiej Emisji (PONE) były działania mające na celu ochronę powietrza atmosferycznego przed tzw. „niską emisją”, czyli emitowaniem gazów i pyłów ze starych, nieekologicznych i nieekonomicznych pieców węglowych centralnego ogrzewania zainstalowanych w budynkach mieszkalnych.
Wysokość dofinansowania
Dzięki wsparciu finansowemu z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach, istniała możliwość uzyskania pomocy finansowej formie dotacji przy zakupie i instalacji nowego ekologicznego kotła centralnego ogrzewania: 50% kosztów zakupu i instalacji nowego kotła, jednak nie więcej niż 6 000,00 zł oraz zakup i montaż układu solarnego: 50% kosztów zakupu montażu układu solarnego, jednak nie więcej niż 7 500,00 zł.
Efekty rzeczowe i ekologiczne
W ramach realizacji Programu zlikwidowano 52 kotły nieekologiczne opalane paliwem stałym. W ich miejsce zamontowano 52 kotły nowej generacji w tym zainstalowano:
- 41 ekologicznych kotłów węglowych nowej generacji,
- 11 kotłów gazowych,
- 22 układy solarne.
Poprzez wyżej wymieniony zakres rzeczowy zminimalizowane zanieczyszczenie powietrza oraz uzyskano poprawę środowiska lokalnego o następujący efekt ekologiczny:
- pył - 14.208 kg/a,
- SO2 - 5.347 kg/a,
- NOx - 217 kg/a,
- CO - 9.447 kg/a,
- CO2 - 430.693 kg/a,
- b-a-p - 3 kg/a.
Koszt realizacji zadania
Całkowity koszt realizacji zadania 2007-2008 wyniósł: 989.548,15 zł, z czego 472.437,03 zł, to otrzymana pożyczka WFOŚiGW w Katowicach. Udział własny mieszkańców to kwota 517.111,12 zł. Pieniądze na realizację Programu gmina Radzionków otrzymała ze środków pochodzących z pożyczki Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach.
Odpowiedzialność
Mieszkańcy, którzy skorzystali z Programu ONE i otrzymali dotację do wymiany kotła grzewczego i zamontowali układ solarny, przez 5 lat nie mogli instalować drugiego źródła ciepła, ani też wymieniać kotła na inny, aniżeli dopuszczony przez Operatora.
Pragniemy serdecznie podziękować Urzędowi Miasta Radzionków, a szczególnie Referatowi Ochrony Środowiska za miłą i owocną współpracę oraz wszystkim Inwestorom oraz Wykonawcom uczestniczącym w tym Programie.
ARL AGROTUR S.A.
mgr inż. Łukasz Bystrzanowski Operator PONE
Nasze miasto zostało laureatem w rankingu TAURON EKO Gmina 2012.
Radzionków zdobył aż dwa prestiżowe tytuły: „Lidera Polski” i „Lidera województwa śląskiego w zakresie działań proekologicznych dla gminy”. Nagrodą dla gminy jest bezpłatny audyt energetyczny dla wskazanego obiektu w mieście. Rozdanie statuetek najlepszym gminom odbyło się 30 maja podczas gali III Ogólnopolskiego Kongresu Regionów w Świdnicy.
Liderzy województw wyłonieni zostali na podstawie rankingu przeprowadzonego na przełomie 2011 i 2012 roku. Do prawie trzech tysięcy gmin i powiatów rozesłano wówczas zapytania o działalność proekologiczną. Z uzyskanych informacji powstał wspomniany ranking, na czele którego uplasował się właśnie Radzionków.
Tutaj można zapoznać się z raportem prezentującym wyniki badania "Tauron Eko Gmina".
Zosia Samosia
Dziwne, że jak się ma domowe problemy z prądem, czy gazem to wszyscy wiedzą kogo trzeba zapytać o doradę lub poprosić o pomoc, a gdy chodzi o palenie w piecu węglowym to większość się na tym zna i już.
A sprawa jest poważna, szczególnie dla sąsiadów, bo dym z komina odprowadzającego spaliny z niewłaściwie użytkowanego lub dobranego pieca zawsze leci do okien któregoś z sąsiadów. Sprawa jest możliwa do załatwienia bo przecież nie wszystkie kominy kopcą bez przerwy, niektóre tylko przy rozpalaniu pieca. Wielu jest jednak takich użytkowników kotłów, których nie obchodzi jaki dym i ile go wydostaje się z ich kominów.
Jak już ktoś nie chce szukać pomocy fachowców to przynajmniej niech obserwuje swój komin i popracuje nad sposobem palenia. Zmiana przyzwyczajeń i mentalności ludzi nie jest łatwa, ale trzeba się starać, wspólnie i każdy z osobna. Można popytać tych sąsiadów, którym się zbytnio z kominów nie kopci, jak to robią, albo poszperać w Internecie (np. www.info-ogrzewanie.pl), czy zainteresować się programami ograniczania niskiej emisji, jednak przede wszystkim trzeba coś z tym zrobić. Należy pamiętać, że kotłownia domowa to: piec, komin i opał, nad tymi czynnikami użytkownik musi umieć zapanować. Popularny błąd w paleniu to: rozpalić, zarzucić ogień węglem i zamknąć dół aby za szybko się nie wypaliło. Skutek - tli się bez powietrza, dym i smród przez parę godzin, a sąsiedzi ...czerwoni ze złości. O sadzy lepiej nie wspominać, szczególnie tej powstałej podczas palenia odpadów.
Źle dla sąsiadów, ale i dla kominów...
Zauważmy, że związki chemiczne powstające podczas spalania odpadów z tworzyw sztucznych w paleniskach domowych mają bardzo niekorzystny wpływ na stan kominów. Powstająca w nich tak zwana mokra sadza działa niszcząco na ścianki przewodów kominowych, zatyka te przewody, co może grozić zaczadzeniem. Sadza taka jest bardzo trudna do usunięcia. Najgorszemu wrogowi nie należy życzyć zapalenia się sadzy w kominie, która odłożyła się tam z powodu niewłaściwego spalania, a z uwagi na powstające coraz nowsze rodzaje tworzyw sztucznych trudno mówić, że „zawsze tak robiłem i nic się nie stało”.
Mówiąc wprost, palenie odpadów to przejaw skrajnej ignorancji w odniesieniu do sąsiadów. Dowodem na bardzo szkodliwe działanie substancji powstających przy spalaniu tworzyw są śmiertelne zatrucia i groźne choroby ofiar pożarów i strażaków z oddziałów ratowniczych. Praktycznie wszystkie związki jakie w takim momencie ulatują w powietrze, są rakotwórcze. Gdy ktoś zauważy niebieskawy dym wydobywający się z sąsiedniego komina (co niestety nocą jest w zasadzie niemożliwe) może być niemal pewny, że w tym domu spala się odpady. Może poprosić o interwencję Strażników Miejskich, którzy z kolei mogą pouczyć lub nałożyć mandat. Dla najbardziej zagorzałych palaczy śmieci sprawa może skończyć się w Sądzie Grodzkim, który może nałożyć grzywnę do 5000 zł. Może, ale nie musi bo mamy przepisy jakie mamy.
Miejmy odwagę upomnieć sąsiada.
„(...) Trzeba zatem uświadomić sobie, że istnieje ciężki grzech przeciwko środowisku naturalnemu obciążający nasze sumienia, rodzący poważną odpowiedzialność przed Bogiem-Stwórcą" - Fragment homilii Jana Pawła II wygłoszonej w Zamościu 12 VI 1999 r.
E.T.
"Przepraszam za wyrażenie, smród!"
Co mnie najbardziej denerwuje zimą w naszym miasteczku? Zdecydowanie wszechobecny, przepraszam za wyrażenie, smród!
Taki, że nie można okna w mieszkaniu otworzyć; że przechodząc z autobusu do domu oddychanie sprawia trudności... Nie trzeba być uczonym, aby stwierdzić, iż zadymione powietrze, którym oddychamy, ma negatywny wpływ na nasze zdrowie. Drapanie w gardle czy łzawienie oczu to dobrze znane nam objawy podrażnień wywołanych kontaktem z dymem. Niestety takie dolegliwości to zaledwie wierzchołek góry lodowej. Grzać jednak trzeba, wszakże sama nazwa ogniska domowego nakazuje, by było w nim ciepło.
Nie bądźmy trucicielami...
Najbardziej szkodliwe substancje, które wypuszczamy przez kominy, nie pochodzą ze spalania samego węgla, ale śmieci, które, nie wiedzieć czemu, wrzucamy do pieca. Nie twierdzę, że robią to wszyscy, bo zapewne tak nie jest; nie mniej jednak warto wiedzieć, jaką szkodę wyrządzają nam wszystkim ci, którzy dopuszczają się tego procederu.
Co tak naprawdę dzieję się podczas spalania czegokolwiek?
Otóż spalanie to reakcja chemiczna, w czasie której skomplikowane związki chemiczne ulegają rozpadowi na mniejsze cząsteczki, te zaś łączą się z tlenem i przedostają do atmosfery. Reakcji takiej towarzyszy wydzielenie energii w postaci ciepła. Już samo spalanie węgla kamiennego prowadzi do wydzielania się gazów takich jak tlenek i dwutlenek węgla czy też pyłów. Jednak większe niebezpieczeństwo ukryte jest w produktach spalania śmieci. Dziś to, co wrzucamy do koszów, to zazwyczaj tworzywa sztuczne, produkty syntetyczne i półsyntetyczne. Skomplikowane substancje zawarte w odpadkach same w sobie nie są szkodliwe dla człowieka, jednak ich spalanie, doprowadza często do wytworzenia prawdziwych trucizn. Przykłady można mnożyć: dwutlenek siarki i tlenki azotu powodują choroby dróg oddechowych i alergie, a benzopiren, dioksyny i furany uszkadzając różne narządy wewnętrzne, maja silne działanie rakotwórcze. Najczęściej choroby te ujawniają się dopiero po kilku lub kilkunastu latach przyjmowania niewielkich dawek takich chemikaliów...
Oddychać musimy, to oczywiste, tylko czy musimy skazywać siebie na wdychanie zabójczych trucizn? Czy nie zależy nam na zdrowiu naszym i naszych najbliższych? Myślę, że bardzo zależy. Powstrzymajmy się od bezsensownego spalania śmieci.
Michał Gwóźdź
ul. Męczenników Oświęcimia 42